De spanning is zichtbaar in haar hele lijf. Ze trilt, praat zacht en heeft moeite me aan te kijken. In de eerste kwartier zegt ze wel 10 keer sorry, voor zichzelf, voor haar verhaal, als ze geen antwoord op mijn vraag heeft…..
"Ik wil van de onrust en de paniek af"
Ik ontmoet Tessa voor de tweede keer. Vorige keer heeft ze uitgebreid vertelt over haar vraagstelling en de achtergrond hiervan. Ze loopt vast in haar werk, of eigenlijk loopt haar lichaam vast in haar werk. Tessa werkt als professional in de zorg met jonge kinderen. In de zorg die ze biedt is aanraking en het uitstralen van een veilige sfeer erg belangrijk voor het welzijn van de kinderen. "Ik wil van de ontrust en de paniek af", zegt ze. Na een trauma een paar jaar geleden, een vechtscheiding en een recente verhuizing vanuit de andere kant van het land, met het achterlaten van al haar vrienden, is Tessa opnieuw begonnen. Een nieuwe plek met haar kinderen, een nieuw baan waar ze voor wil gaan, ofwel het opbouwen van een nieuw leven.
De spanning uit haar lijf slaat over op de jonge kinderen
Klaar om het verleden achter zich te laten ervaart ze echter spanning, paniek en schrikachtigheid in haar werk en in een omgeving van nieuwe mensen. Ze voelt zich niet veilig, hoewel ze weet dat ze in een veilige situatie is. Dit heeft effect op haar werk en privé leven. In haar werk brengt ze de spanning over op de kinderen en op haar collega’s. Privé kan ze maar moeilijk ontspannen of stilzitten. Haar lichaam is in een continue staat van paraatheid. Ze heeft een paar jaar lang moeten overleven. Nu wil ze door, maar ze raakt de spanning maar niet kwijt.
Bij een traumatische gebeurtenis neemt het overlevingsmechanisme in ons het over. Een hele belangrijke functie, die maakt dat we kunnen handelen en die daarmee (tijdelijk) voor ons zorgt. Dit mechanisme zorgt er letterlijk voor dat we niet omvallen, dat we dingen kunnen dragen die we niet voor ogen hadden gehouden. Het lichaam kan dit lange tijd volhouden. Echter, het lichaam heeft ook een heel goed geheugen en slaat het trauma met de daaraan gekoppelde alertheid en de onderdrukte gevoelens op. Het lichaam gaat om aandacht vragen als de situatie dat weer toelaat, in het geval van Tessa nu er weer meer rust komt.
Haar lichaam herinnert zich de spanning en alertheid
Op dit moment herinnert het lichaam van Tessa vooral spanning en alertheid. Ik ga met Tessa zoeken naar een manier waarop ze haar lijf kan helpen terug te gaan naar een veilig moment, zodat het lichaam kan ontspannen. Die herinnering wil ik met haar ankeren, zodat ze die later kan oproepen.
Naar de spanning toegaan roept emoties op die we liever uit de weg gaan
Ik vraag haar eerst contact te maken met haar lijf, te voelen waar de spanning zit en daar bij aanwezig te zijn. Ze huilt. Het bewust aanwezig zijn bij de spanning roept ook emoties op. Ik vertel haar dat het okay is, dat ze niets hoeft te veranderen. Alleen maar te zijn bij wat er is. Daarna reis ik langzaam met haar terug naar een herinnering van veiligheid in haar jeugd. Ik vraag haar in gedachten jonger te worden, tot ze bij een eerste herinnering uitkomt. Ze vertelt over een moment met vriendinnen. Ik vraag haar nog verder terug te gaan. Ze komt uit bij een herinnering van de middelbare school. Als ze erover vertelt zie ik haar langzaam ontspannen. Er komt zachtheid in haar gezicht en haar handen zijn minder onrustig.
De kracht van een verkleedpartijtje
Ik vraag haar nog verder terug te gaan. Dan vertelt ze dat ze ongeveer 8 jaar is en samen met haar zusje verkleedpartijtje speelt op haar slaapkamer. Een groot rek met verkleedkleren waarin ze zich samen helemaal verliezen. Ze genieten en Tessa vertelt hoe fijn ze zich voelt bij haar zusje. Helemaal veilig. Ik vraag haar of ze een symbool met haar handen of op haar lijf kan maken wat ze met dit moment kan associëren? Vrijwel direct maakt ze een driehoek met haar 2 duimen en wijsvingers. Een kleerhanger.
Helemaal ontspannen
Ze is ondertussen helemaal ontspannen en houdt haar handen in de vorm van een kleerhanger voor haar lichaam. Ik begeleid haar weer terug, via de jongere herinneringen, naar het nu. Ik check bij haar of dit symbool een anker zou kunnen zijn? Een anker om in te zetten op de momenten waarop het belangrijk is te kunnen ontspannen en veiligheid te kunnen uitstralen. Daarvoor is het namelijk nodig om jezelf veilig te voelen, of eigenlijk is het belangrijk dat het lichaam zich veilig voelt. Tessa is enthousiast. We reflecteren nog even op de oefening en op het einde van de sessie zie ik de spanning weer toenemen. Ik vraag haar te oefenen of haar anker werkt. En dat doet het. Een eerste stap om mee aan de slag te gaan.
Ankeren is een techniek uit NLP (neurolinguistisch programmeren). die je in staat stelt om direct een bepaalde emotie of stemming op te roepen, door middel van een 'anker. ' Een anker is een externe prikkel (een stimulus) die gekoppeld wordt aan een interne stemming (een specifiek respons). Een coach (of andere begeleider) kan je helpen op zoek te gaan naar een anker door te zoeken naar een betekenisvol moment in je leven waar je het anker aan kan koppelen.
Deze post is geanonimiseerd en met toestemming van betrokken coachee geplaatst.
Reactie plaatsen
Reacties