Vanaf mijn pubertijd worstel ik met heftige migraines. Deze hebben een grote impact gehad in mijn leven. De laatste 10 jaar leer ik steeds beter zien dat migraine, naast de pijn, ook mijn beschermingsmechanisme is. Het zorgt ervoor dat ik stilsta, waar ik zelf van nature geneigd ben om door te gaan.
Migraine, de pijn zit als het ware gegraveerd in mijn lijf, in mijn hele zenuwstelsel. Ook al heb ik geen migraine, mijn lijf kan zich de pijn altijd herinneren, bang dat die weer op zal komen. Onvoorspelbaar en onberekenbaar.
"Hak mijn kop er maar af", zei ik vaak
Ik ben nu 46 jaar. Vanaf mijn puberteit worstel en vecht ik met heftige en regelmatig terugkerende migraine aanvallen, met periodes tot 3 keer in de week. Hiermee beheerste deze ziekte lange tijd mijn leven. Met regelmaat heb ik geroepen “hak mijn kop er maar af, dan ben ik overal vanaf”.
Ik heb hulp gezocht in alle hoeken en gaten. Van huisarts tot neuroloog, haptonoom, acupunctuur, homeopaat en osteopaat. En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog wel een paar. Regelmatig werd mij door een zorgverlener voorgehouden “met deze behandeling kom je van je migraine af”. Het tovermiddel gevonden, met elke keer weer een teleurstelling tot gevolg. Ik heb gedurende mijn leven veel medicatie geslikt. Preventief tegen aanvallen, wat soms een tijdje hielp en dan weer afvlakte. En ik heb heel veel triptanen geslikt, op momenten dat zich een aanval voordeed.
Ik weet ondertussen dat ik waarschijnlijk nooit van mijn migraine af kom. Migraine hoort bij mij. En dat kan ik dan wel makkelijk opschrijven, dat echt te accepteren is een enorme klus. En tevens ligt daar een deel van mijn bevrijding. Want naast dat migraine een ziekte is, is het ook mijn lichamelijke boodschap dat ik iets wegstop, er iets niet mag zijn. Iets wat naar buiten wil. En als ik het zelf niet naar buiten breng, dat doet mijn lijf dat dus wel.
En toen bleek ik afhankelijk van medicatie
Mijn grote wake-up call kwam toen ik 6 jaar geleden bij de hoofdpijnneuroloog aan tafel zat, die mij confronteerde met het feit dat ik afhankelijk was geworden van triptanen en pijnstillers. Voordat andere behandeling zinvol was zou ik eerst moeten afkicken. Ik dacht dat ik door de grond zakte. Ik wilde gewoon van mijn pijn af en deze arts vertelde me in een paar minuten dat ik eerst door heel veel pijn heen zou moeten, zonder medicatie. Dit is echter wel het begin van een proces geweest waarbij ik anders naar mijn migraine ben gaan kijken. Naast afkicken ben ik begeleiding gaan zoeken in het omgaan met mijn pijn, waarbij ik ook mijzelf als persoon onder de loep ben gaan nemen. Ik ben een enorme binnenvetter en leer nu met vallen en opstaan mijn gevoelens, mijn zorgen en mijn angsten te delen. En ik wordt milder voor mezelf. Er zijn nu regelmatig momenten dat ik migraine heb en dat deze wegebt op het moment dat ik werkelijk ruimte maak voor datgene wat ik op dat moment weg stop.
"Ik heb nog steeds migraine, maar ik ben niet meer mijn ziekte"
Mijn pad is niet meer het vechten tegen de migraine, maar het leren accepteren. Met dit blog wil ik betekenis geven aan mijn migraine, die ondanks de pijn en de beperkingen ook een hele belangrijke functie speelt in mijn leven, namelijk die van mijn hoeder, die mij met veel geweld duidelijk maakt dat het tijd is om even stil te staan en te voelen wat ruimte nodig heeft. Ik ben niet genezen van migraine, dat zal denk ik ook nooit gebeuren. De grootste verandering is dat ik niet meer mijn ziekte ben. Het beheerst mijn leven niet meer. Ik heb weer een rijk leven, met migraine.
Reactie plaatsen
Reacties